Slow living in Athens

December 19, 2022 in Blogging, Food, Recommendations, Travel

Greece is a country we naturally associate with the ancient civilisation, the old structures still standing that we can walk amongst imagining what it was like living here long ago. And then of course, the sea and its gifts shared with friends at a table of a local taverna after a long day at the beach. But after spending a few months living in Athens I am certain of one thing Greece is: it’s all about community.

Grecja kojarzy nam się głównie ze starożytną cywilizacją, budowlami pomiędzy którymi nadal możemy się przechadzać, wyobrażając sobie jak toczyło się tu życie lata temu. Nie zapomnijmy też o morzu! Greckie wakacje to dary morza na naszych talerzach, którymi dzielimy się z przyjaciółmi przy stole tawerny po długim dniu ma plaży. Ale to, czego jestem pewna po pomieszkaniu w Atenach kilka ostatnich miesięcy jest to, że Grecja to przede wszystkim społeczność.

If you know even one Athenian, you will soon feel like being a part of their community. They will invite you to parties, drinks, dinners and before you know it, their friends are your friends. They make you feel welcome and want to show you their piece of Athenian living.

Jeśli znasz chociaż jednego Ateńczyka, wkrótce poczujesz się jak część ich grupy. Zaproszą cię na imprezy, drinki, kolacje i zanim się zorientujesz, ich przyjaciele zostaną twoimi. Sprawią, że poczujesz się jak u siebie i podzielą się z tobą ich cząstką ateńskiego życia.

Athenians love being together. Sipping coffee for hours, having picnics at the beach, hiking, eating, partying, dancing till dawn. City cafes and restaurants are packed with friends and families at any time of day.

Ateńczycy uwielbiają spędzać razem czas. Powolne popołudnia w kawiarni, piknik na plaży, wędrówki po okolicznych wzgórzach, kolacje, imprezy, tańce do świtu. Restauracje są pełne o każdej porze dnia, wypełnione przyjaciółmi i rodzinami.

For me, the best part of traveling is meeting and getting to know the locals, trying their favourite food, visiting their preferred spots. Trying to spend at least one day in their shoes and seeing the world with their eyes. Athenians definitely made me feel more than welcome during the months I have spent there and made me feel like one of them. I can’t wait to go back!

Według mnie, najlepsze w podróżach jest poznawanie ludzi tam mieszkających, jedzenie ich ulubionych przysmaków, odwiedzanie preferowanych przez nich miejsc. Spróbowanie spędzić chociaż jednego dnia w ich rytmie i zobaczenia świata ich oczami. Ateńczycy sprawili, że czułam się w ich mieście jak w domu i jak jedna z nich. Nie mogę się doczekać powrotu!

Palm Tree Avenue at the National Gardens.

My recent Athenian finds:

MONOKEROS BAKERY, 4 Fedrou, Pangrati - opened by my dear friends Eleni and Pericles in Pangrati, it’s a delicious new spot on the map of Athens. Pericles bakes bread, Eleni cakes and other sweet treats. And the name means ‘unicorn’! Make sure to grab a locally sourced coffee as well! / Piekarnia otwarta przez moich przyjaciół Eleni i Periclesa w dzielnicy Pangrati, nieopodal Panathenaic Stadium. Pyszna nowa miejscówka na mapie Aten. Pericles piecze chleb, Eleni ciasta i inne słodkości. Nazwa piekarni oznacza „jednorożec”! Zgarnijcie też kawę na miejscu lub na drogę do dalszego zwiedzania miasta!

GAKIAS TAVERN, Nea Erithrea, Kifissia - delicious taverna food, the most welcoming staff and lovely locals inviting you to their table for a cake as they celebrate their grandpa’s 90rh birthday! / Pyszne jedzenie tawerniane, pomocna obsługa i lokalni mieszkańcy zapraszający na tort do ich stołu, celebrujący 90-te urodziny ich dziadka!

TAYLOR’S BAO, Arxelaou 14 - dirty burgers, baos and chips. Street food dream of delicious goodness! / „Brudne” burgery, bao i fryty. Streed foodowy ideał!

CAFE MONTREAL, Tenedou 35 - lovely local cafe perfect for slow sipping your freddo espresso or cappuccino throughout the day or meeting friends for evening drinks after a hot day. Great beers and wines! / Lokalna kawiarnia idealna na picie lodowatego freddo espresso czy cappuccino w ciągu dnia lub wieczorne spotkanie ze znajomymi na drinka. Świetne piwa i wina!

Cafe Montreal - perfect for freddo capuccino during the day and drinks in the evening.

Kourabiedes (Christmas treat) on a bakery display.

The contents of this post belong to me unless stated otherwise, they may not be used for commercial purposes without my consent. If re-posted, please credit me. For more info please check my disclosure agreement page.

Zawartość posta należy do mnie jeśli nie określono inaczej i nie może być używana w celach komercyjnych bez mojej zgody. W przypadku udostępnienia któregokolwiek z elementów proszę o oznaczenie mnie jako twórcy. Więcej na stronie mojej umowy o ujawnieniu informacji.

Performing a solo show at the Edinburgh Festival Fringe

September 03, 2022 in Acting, Blogging, Travel, Recommendations, Inspiration

It has been my goal to perform at the Edinburgh Festival Fringe ever since I came to the UK for the first time - and for good reasons. It’s not only the biggest theatre festival in the world offering amazing opportunities, but also an incredible adventure in a city that for a month becomes this glorious, colourful, energetic space full of people living their dream. Sounds great! Is it easy? No, it definitely isn’t! Do you need to be ready for things not going your way? Absolutely! Are people charging for accommodation taking the piss? Big time. Let’s get started then, shall we?

Jednym z moich marzeń było zagranie spektaklu na Festiwalu w Edynburgu - z wielu powodów. Nie tylko jest to największy festiwal teatralny na świecie otwierający nas na nowe możliwości, ale też niesamowita przygoda w mieście, które przez cały miesiąc tętni kolorem i energią ludzi powiązanych pasją do sceny. Brzmi super! Czy jest to łatwe? Zdecydowanie nie! Czy musimy przygotować się na to, że nie wszystko będzie szło po naszej myśli? Jak najbardziej! Czy ludzie wynajmujący lokum przyjezdnym kpią sobie z artystów wygórowanymi cenami? Koszmarnie! To co, zaczynamy?

Preparation

Let me start with this: not everyone produces a show by themselves like I did. Obviously! But it’s the example I want to give you also to show it is doable! I have written my show, Daddy Issues, and performed it in London and on two UK tours to get reviews. It really helps to do your marketing ground work. I took care ot the festival admin mysef too - which is a big part of the EdFringe prep. The production side of things is a lot of paperwork (emailwork and filling-a-form work if you like). If you wanna do it solo, you can - but be ready to spend quite a bit of your time doing so: there will be a lot of emails coming through each week asking you to fulfil many different tasks on a deadline.

Zacznijmy od tego: nie każdy podchodzi do produkcji festiwalowego spektaklu na własną rekę, jak zrobiłam to ja. Ale chcę o tym opowiedzieć, żeby Wam pokazać, że można i się da! Sama napisałam swój monodram, który miał premierę na festiwalu w Londynie, po czym zabrałam go na dwa tournee po Wielkiej Brytanii, żeby zgarnąć recenzje i móc je wykorzystać do marketingu. Naprawdę polecam nagromadzić trochę materiałów promocyjnych, bo to pomaga potem w sprzedaży spektaklu teatrom oraz biletów widzom. Sama też zajęłam się produkcją i stroną administracyjna przed EdFringe. Papierkowa robota zajmuje sporo czasu, ale można to zrobić solo, o ile jest się przygotowanym na wiele maili, deadlinów i zaproszeń do wysłania dziennie.

Getting there

Based on my London start as an example, you can fly, you can train, you can coach. You can mix and match. I came from London on a National Express coach because it is much cheaper, but mainly because I had all my set with me. Be aware that coaches have luggage limits as well! So read up about it before you bring both a suitcase and your set to the coach station to avoid stress as you may need to book your theatre bits as extra.

Jak dotrzeć do Edynburga? To zależy skąd, oczywiście, ale podam swój londyński przykład. Można samolotem, można pociągiem (co w Wielkiej Brytanii często jest najdroższą opcją), można autokarem. Ja wybrałam się autokarem, bo jest o wiele tańszy, ale głównie ze względu na transport sporej ilości elementów scenografii do spektaklu. Pamiętajcie, że autokary też mają limit bagażu! Także warto się nimi zapoznać zanim dotrzemy na stację, żeby uniknąć stresów i niedomówień.

Your theatre venue

This is down to individual preference of where you apply and then the artistic directors choices of whether they would offer you a slot. I was invited by the Pleasance to perform at the Courtyard, which was a dream come true for me. For anyone considering Pleasance: they are worth it. You feel incredibly looked after by Nic and the team. Very much recommend applying. In general, I think the marketing you got from all the shows you do before applying for the Fringe venues helps with getting the space that is your first choice.

Wybór teatru na Festiwal w Edynburgu. Jest to kwestia mocno indywidualna, możemy wysłać zgłoszenie do wielu i sprawdzić, który teatr zaoferuje nam miejsce. Ja dostałam zaproszenie do Pleasance Courtyard, który zawsze był moim numerem jeden. Jeśli rozważacie Pleasance powiem od razu: warto! Przez cały miesiąc naprawdę można czuć się zaopiekowanym przez Nica i ekipę, pomoc w różnych sytuacjach, a także ze strony technicznej. Wracając do składania aplikacji do teatrów, jak wspomniałam wcześniej, marketing/recenzje pomagają w dostaniu się do naszego wybranego teatru.

Performing

It can be tough, team. Especially if you are taking a solo show there and your directors/producers/writers/techies/friends/whoever you would bring with you are not there all the time or at all. There were many actors who had a full month of performances scheduled and they went home half way through (I would say, if this is something you decide to do, nothing wrong with that. Look after yourselves and your mental health). Tickets can be hard to sell, so you need to remember that flyering will take a big part of your time as well. Again, I think the more marketing prep you do before hand, the more you can include in your materials, leaflets, posters to help you sell your show. Also, apply for various competitions throughout the Fringe (and before) if you can - my play got longlisted for the Popcorn Writing Award by the Popcorn Group and BBC Writersroom, which was announced on the first week of the Fringe and helped with selling my tickets enormously! So apply, cannot recommend and stress this enough. It’s worth it.

Regarding performing specifically a solo show, keep in mind you have no other actors to rely on, so look after yourself! Pleasance allows you to book up to three days off throughout the month, so give yourself a day off as well.

Występy. Nie ukrywam, że czasami może być ciężko! Zwłaszcza, jeśli bierzecie na festiwal monodram, a wasz reżyser/producent/pisarz/techniczny/ktokolwiek inny do wsparcia nie jest z wami przez cały miesiąc. Wielu aktorów, których spektakle chciałam zobaczyć, wróciło do domu w połowie miesiąca (powiem tak, jeśli zdecydujecie się wrócić wcześniej, nie ma w tym nic złego - dbanie o zdrowie psychiczne jest ważne). Sprzedaż biletów bywa trudna, kiedy na festiwalu jest 6 tysięcy innych spektakli, także trzeba pamiętać, że rozdawanie ulotek będzie sporą częścią naszego dnia! Znów, im więcej materiałów marketingowych nagromadzimy przed festiwalem, tym więcej możemy dodać do plakatów/ulotek. Polecam także zrobić research konkursów odbywających się w ramach festiwalu. Moja szuka została nominowana do Popcorn Writing award przez Popcorn Group i BBC Writersroom, co zostało ogłoszone na samym początku festiwalu i bardzo pomogło w sprzedaży biletów. Także wysyłajcie zgłoszenia na konkursy!

Nawiązując jeszcze do brania monodramu na festiwal, warto pamiętać, że nie ma z nami innych aktorów na scenie, więc dbajcie o siebie! Pleasance pozwala zabukować do trzech dni wolnych w czasie festiwalu i naprawdę warto dać sobie przerwę.

The city

Walk a lot! Edinburgh is an absolutely magical and stunning place to get lost in a little. There are so many hidden gems and beautiful spots that can be easy to miss, so go and explore! Additional bonus of performing at the Fringe: you get to know this city very well as you get to live there for a month! Here are some of the spots I recommend:

MOTHER INDIA CAFE - incredible Indian food.
HIMALAYA CENTRE, TIBETAN CAFE - incredible momos (Nepalese dumplings).
THE RAEBURN - a great pub in Stockbridge with an outside garden full of lanterns.
DEAN VILLAGE - a hidden small village with a 19th century buildings over a stream.
CALTON HILL - the most iconic, postcard view of Edinburgh.
ARTHUR’S SEAT - a great hike for your day off offering 360 degree views of the city.
STOCKBRIDGE - a beautiful neighbourhood for a walk away from touristy places. Gorgeous houses!
THE VINCENT PUB - stunning little pub we visited many times, it’s in Stockbridge so more of a local spot than a touristy one, nice for a breather away from the hustle!
EDINBURGH COPY SHOP - this one is for my fellow artists, if you get reviews you wanna print the snippets of to add to posters, head there. You can order via email and pick up next day (in most cases, there may be a slight delay as the Fringe goes on and everyone prints everything, but it’s still very quick and for a decent price).

Miasto! Spacerujecie jak najwięcej! Edynburg jest przepięknym i magicznym miejscem na to, żeby zgubić się nieco w jego ulicach i zakamarkach. Jest w nim wiele ukrytych lokacji, które można łatwo przegapić, także spacerujcie i odkrywajcie! Jednym z bonusów bycia na festiwalu Fringe jest to, że mieszkacie w Edynburgu przez calutki miesiąc i naprawdę możecie poznać to miasto od lokalnej strony. Kilka rzeczy, które odkryłam tym razem:

MOTHER INDIA CAFE - przepyszne jedzenie rodem z Indii.
HIMALAYA CENTRE, TIBETAN CAFE - przepyszne nepalskie pierożki momo.
THE RAEBURN - super pub in Stockbridge z rozświetlonym lampkami ogródkiem.
DEAN VILLAGE - wioska z 19-wiecznymi budynkami nad urokliwym strumykiem.
CALTON HILL - znany z pocztówek widok na miasto.
ARTHUR’S SEAT - wspinaczka na wzgórze oferująca panoramiczny widok. Super na dzień wolny od spektaklu!
STOCKBRIDGE - piękna dzielnica, idealna ma spacer, na uboczu od głównych szlaków turystycznych. Cudowne domy!
THE VINCENT PUB - malutki pub w Stockbridge, bardziej dla lokalnych, niż turystów, z dala od festiwalowego zgiełku.
EDINBURGH COPY SHOP - okej, to dla moich artystów. Jak dostaniecie recenzje, będziecie chcieli je dodrukować do ulotek lub wydrukować jako naklejki na już rozwieszone plakaty. Można zamawiać mailem i zazwyczaj wszystko jest gotowe do odebrania następnego dnia (czasem dłużej, zwłaszcza w samym środku festiwalu, ale nadal wszystko jest donodebrania dość szybko). Przystępne ceny!

The Vincent Pub in Stockbridge - dog friendly, so a great chance to meet some lovely pups!

Most importantly? Have fun, immerse yourself in the festival and the city and enjoy performing at the biggest theatre festival in the world!

Najważniejsze? Dobrze się bawcie, zagłębcie się w festiwalu i cieszcie się z występowania na tym największym na świecie teatru!

Ten Years an Immigrant

October 20, 2020 in Travel, London, Thoughts

A decade.

A foreigner, an outsider. Words that somehow became dirty, unwanted, undesirable. What once was seen as the act of bravery and full of sacrifices is now criticised for desperation. People in power seem to forget that behind immigration there are millions of stories of hope, dreams of better futures.

Obcokrajowiec. Słowo, które ostatnio utożsamiane jest z czymś niepożądanym. Akt niegdyś widziany jako pełen odwagi i poświęcenia jest obecnie krytykowany jako desperacki. Ludzie u władzy wydają się zapominać, że za imigracją stoją miliony osobistych historii pełnych nadziei i marzeń o lepszej przyszłości.

You will never quite understand an immigrant if you haven’t experienced it for yourself. If you’ve never made a decision to buy a one way ticket and step a foot in a foreign land not knowing when you will you see your country again. If you’ve never tried to make a new home for yourself, never felt a certain kind of loneliness and nostalgia that surrounds you unexpectedly if you find yourself less busy and have time to think.

Nigdy do końca nie zrozumiesz imigranta, jeśli nie doświadczysz podobnej sytuacji na własnej skórze. Jeśli choć raz nie kupisz biletu w jedną stronę nie wiedząc, kiedy ponownie zawitasz we własnym kraju. Jeśli nigdy nie spróbujesz od nowa znaleźć miejsca, który nazwiesz domem; nigdy nie poczujesz pewnej mieszanki samotności i nostalgii, gdy niespodziewanie znajdziesz wolną chwilę i posłuchać własnych myśli.

I’ve been an immigrant for over ten years and yesterday marked ten years exactly of me being an immigrant in London. Ten years since I’ve packed a suitcase and arrived in the country that I now know is very different to what I once imagined it to be. Ten years full of joys and hardships that I will never regret because they made me more resilient and taught me about who I am and who I want to be.

Jestem na emigracji od ponad dziesięciu lat, wczoraj stuknęła mi dokładnie dekada bycia imigrantem w Londynie. Dziesięć lat, od kiedy spakowałam walizkę i przyjechałam do kraju, który dziś wiem, jak inny jest od tego, co sobie wyobrażałam. Dziesięć lat sukcesów i porażek, których nie żałuję, bo sprawiły, że jestem odporna i nauczyły mnie tego, kim jestem i kim chcę być.

That’s what immigration stories are: stories of determination, perserverence and strength. Stories of surprising friendships and lonely heartbreaks. Stories of discovery and of loss. Stories of injustice and racism, so painfully seen in the spotlight again in recent years. But mainly stories of hope and I think that’s the biggest (if sometimes hidden) beauty of it.

So cheers to ten years for me. Let’s see where another decade takes me.

Thanks for stopping by.

An Immigrant, Anna. xox

Takie właśnie są historie imigracyjne: to opowieści o determinacji, wytrwałości i sile. To opowieści o nieoczekiwanych przyjaźniach i złamanych sercach. Opowieści o odkryciach i stratach, niesprawiedliwości i rasizmie, boleśnie wychodzących na światło dzienne po raz kolejny w ostatnich latach. Ale przede wszystkim są to historie o nadziei i to chyba najpiękniejsza (nawet jeśli często głęboko ukryta) strona emigracji.

Dzisiaj wznoszę dla siebie toast za te dziesięć lat. I czekam na odkrycie tego, co skrywa kolejna dekada.

Dzięki za bycie tu ze mną.

Imigrantka, Anna

Post-Lockdown Travel

September 12, 2020 in Blogging, Travel, Food, Inspiration

The New Normal Mask-querade.

To be honest, I didn’t quite expect to be able to go anywhere this summer. Not that travel is a priority when the world battles the pandemic and people’s lives are at risk, of course. It’s just a simple need to change your surroundings beyond a daily walk, a trip to your local supermarket and walk around one’s home. Or even, to fuel some hope that the world can soon go back to what is now called a “new normal”. So when the list of post-lockdown air bridges was released, Gavin jumped on booking tickets to Italy for the end of July.

Jeśli mam być szczera, to nie myślałam, że uda nam się pojechać gdziekolwiek tego lata. Wiadomo, podróże nie są koniecznością, kiedy świat zmaga się z pandemią zagrażająca życiu wielu osob. Chodzi mi po prostu o zaspokojenie potrzeby zmiany otoczenia, które od kilku miesięcy składało się głównie z jednego spaceru dziennie, wyjścia na zakupy czy marsz po własnym domu. Powiem więcej, dla mnie możliwość podróży to nadzieja, że świat niedługo wróci chociażby do pewnego rodzaju normy. Dlatego więc, kiedy ogłoszono listę krajów, do ktorych można wyskoczyć z Wielkiej Brytanii bez kwarantanny, Gavin wyszukał dwa bilety do Włoch na koniec lipca.

GETTING THERE

The airports are different, but not ridiculously. A lot of restaurants and shops are closed, but enough is now available to travellers to make you feel comfortable. Face coverings are a must, they have to stay on your face at all times with an exception of sitting down for a meal. I’m sure each country has a slightly different system when it comes to collecting people’s personal details. Our destination was Italy and in its case you need to fill in a printed form. In the end wasn’t even checked or collected but it’s best to be safe (it may also be different when it comes to certain airlines, our outbound flight was with Ryanair and return with British Airways which were more strict when it comes to collecting passengers’ data - more on that later).

Na lotniskach większość usług wraca do normy. Wystarczająco dużo sklepów i restauracji jest otwartych, aby mieć dookoła siebie zwyczajowy komfort przed odlotem. Maski są koniecznością, pomijając jedynie chwilę, kiedy usiądziemy coś zjeść. Zapewne wiele krajów ma własny system zbierania informacji od podróżujących - naszym celem były Włochy - wymagano formularza z wypełnionymi detalami tupu miejsce zatrzymania i dokumenty tożsamości. Ostatecznie, nikt od nas tych papierów nie wziął ani ich nie sprawdził, ale warto je mieć na wszelki wypadek (różnice robią też linie lotnicze. Nasz lot do Włoch był z Ryanairem, a powrotny z British Airways, które miało bardziej precyzyjny system kolekcjonowania informacji).

FLORENCE

We landed in Bologna, packed our hand luggage into a deep-blue coloured Fiat 500 and drove to Florence, which was our base for the next three nights. Our first evening in this stunning city is a good competitor to be my favourite of all trip. We found a lovely local pizzeria only a few minutes walk away from our airbnb. We sat outside amongst cheerful Italians who were chatting, drinking multiple glasses of spritz or wine, eating slices after slices and smoking. We ordered a Florentine steak with a side of spinach and beans as well as a pizza and some house wine (delicious and dead cheap, which for a Londoner used to high prices of everything became a pleasant surprise). Warm air, amazing food and good company all belong in the box of my favourite travel moments.

Wylądowaliśmy w Bolonii, przepakowaliśmy bagaże podręczne (tylko z takimi zazwyczaj latamy nawet na długie urlopy, bo szkoda życia na kolejki) do granatowego Fiata 500 i pojechaliśmy do Florencji, naszej bazy na kolejne trzy noce. Nasz pierwszy wieczór w tym mieście zdecydowanie był jednym z moich ulubionych. Znaleźliśmy fajną lokalną pizzerię kilka minut spacerem od naszego airbnb. Usiedliśmy pośród rozgaworzonych Włochów, którzy snuli głośne rozmowy nad winem lub spritzem, jedząc coraz to kolejny kawałek pizzy i namiętnie paląc papierosy. My zamówiliśmy stek po florentyńsku z dodatkiem białej fasoli i szpinaku, a także (nie wypadałoby nie!) pizzę i wino (cudne w smaku i tanie! Co dla Londyńczyka, przyzwyczajonego do wysokich cen praktycznie wszystkiego, zawsze będzie miłym zaskoczeniem). Ciepłe powietrze, świetne jedzenie, miłe towarzystwo, wszystko co mieści się w moim zbiorze ulubionych wspomnień z podróży.

I love a photo booth. Dress from Traffic People

As mentioned, you can enjoy most businesses being open, just be sure to have your mask with you at all times, so you can quickly pop it over your nose and mouth when going inside closed spaces. No cheating and leaving your nose hanging! In most places you will be caught out on that (guilty!). I suppose a good trade off for all that necessary mask business is enjoying the cities and towns with a lot less tourists than you would usually found there. For me a win-win in keeping any virus-spreading in check and actually having a good time around the most beautiful landmarks Italy has to offer.

Jak wspomniałam wcześniej, większość biznesow działa jak przed kwarantanną, ale maskę należy mieć zawsze przy sobie, żeby szybko zasłonić nią nos i usta wchodząc do zamkniętych przestrzeni. Bez oszukiwania i wystawiania nosa ponad maską! Zostanie wam to wytknięte (ups!). Jeśli pomimo tego, że maski są póki co zrozumiałą koniecznością, nadal uważacie je za dość niekomfortowe dla podróżników, to skupcie się na tym, że w bonusie dostajecie za to komfort zwiedzania miast z o wiele mniejszą liczbą turystów, niż znaleźlibyście tam poza rokiem 2020. Jak dla mnie to same plusy, spowolnienie rozpowszechniania się wirusa i możliwość na spokojnie docenienia najpiękniejszych włoskich zabytków.

PISA & LUCCA

Florence is a short drive from other Tuscan places that should be on your travel list. Our itinerary tends to be pretty busy, but allows us to see main sights while enjoying a lot of leisure time away from touristy spots, so we visited Pisa to see the leaning tower, but left soon after for a much more pleasant walk and lunch in a town called Lucca (including a dream a little dream of beef tartare - I will list all the places at the end of this post).

Florencja położona jest bardzo blisko innych wartych zobaczenia miejsc. Nasze plany podróżnicze zazwyczaj są dość ambitne, pozwala nam to zobaczyć wiele rzeczy jednocześnie znajdując czas na relaks z dala od turystycznych opcji. Odwiedziliśmy zatem Pizę, aby zobaczyć jej słynna krzywą wieżę, ale opuściliśmy to niewielkie miasteczko niedługo po spacerze i udaliśmy się na lunch w miejscowości Lucca (lunch składający się między innymi z niebiańskiego tatara - liste wspomnianych miejsc załączę na końcu posta).

The town of Lucca that we visited for lunch after Pisa.

SAN GIMIGnANO & SIENNA

Leaving Florence behind, we visited picturesque San Gimignano and spend an afternoon in Siena (fun fact - did you know that the paint colour Siena or Burnt Siena is named after this city’s buildings colour? When I was a kid who played with paints a lot I always wondered why the colour was called this way and only learned why as a teenager. It was good to finally see the actual place with my own eyes!).

Zostawiając Florencję za nami, odwiedziliśmy malownicze San Gimiliano i spędziliśmy popołudnie w Sienie (ciekawe info - wiedzieliście, że nazwa koloru farb siena lub siena palona pochodzi od koloru budynków w tym mieście? Kiedy byłam dzieciakiem, który z farbami miał sporo do czynienia, zawsze zastanawiałam się, co ta nazwa znaczy. Chyba dopiero jako nastolatka doczytałam się szczegółów. Ciesze się, że nareszcie zobaczyłam Sienę na własne oczy!).

San Gimiliano’s olive grove. Wearing Traffic People skirt, H&M bag & shoes, Daniel Wellington watch. — San Gimignano’s olive grove. Wearing Traffic People skirt, H&M bag & shoes, Daniel Wellington watch.

BORGO LA CAPRAIA

In the evening we parked our Fiat on a hill in the middle of Tuscan countryside to enjoy some time spent away from the cities and simply relax. Here’s a few things you need to know about Tuscany at that time of the year (in case any of these things may put you off): spiders are a-plenty, so either get over it or at least try not to freak out (they will eat your flies, so here’s a plus). Wasps will try to take a catwalk down your cheese and mortadela slices, they also use a pool to drink, so there’s plenty of them around there - we learned to create a decoy by occasionally splashing pool water onto the walkway away from our spot, so they hang around there (it works, I think it’s easier for them to drink from the puddle). Also, local cats will be used to visitors feeding them, so try not to do that as these cute beggars will not leave you alone and serenade you with meows during meals (the owners DO feed them, just to clarify. But they don’t want any food, they want YOUR food). Also, little bats fly low at dawn, which I personally love, but I know not everyone’s a fan of them. Horse flies appear in the evenings and their bites are a pain… literally! Apply ice if you can, but be prepared to have that bite mark on you for a while (over two weeks later, my bum still had a painful mark!). And finally, the mosquitoes. Make sure to bring a spray AND a plug to keep them away (to be honest, they both come very useful in the cities too. It’s Tuscany’s summer climate thing). To sum up - enjoy the nature, but be aware that on occasion the nature may enjoy you too.

Pod wieczór zaparkowaliśmy naszego Fiata na wzgórzu w toskańskiej wsi, aby zaszyć się tam na kilka dni, z dala od zgiełku miast. Oto kilka rzeczy, które powinniście wiedzieć o Toskanii o tej porze roku (na wypadek, gdyby któraś z tych rzeczy miała szansę was zniechęcić): pająków jest cała masa, także albo postaracie się tego nie zauważać, albo przynajmniej nie panikować na ich widok (odwdzięcza się jedzeniem much). Osy będą chciały zrobić sobie wybieg z waszego sera i mortadeli, mają też w zwyczaju pić wodę z basenu, także jest ich wokoło cała masa - my zaczęliśmy stwarzać wabik na nie z dala od naszych leżaków, wystarczy zrobić na kafelkach dookoła basenu sporą kałużę, która je zainteresuje (widocznie łatwiej jest im pić z kałuży). Miejscowe koty, rozpieszczone przez odwiedzających, będą próbowały dobrać się do waszego jedzenia. Lepiej unikać częstowania ich kolacją, inaczej ci cudni żebracy nie zostawią was w spokoju, wyśpiewując miauczące serenady przy posiłkach i udając zabiedzonych (żeby było jasne: właściciele karmią wszystkie zwierzęta! One po prostu nie chcą zwyczajowego żarcia, chcą TWOJE żarcie). Kolejna sprawa - nietoperze. Latają dość nisko o zmierzchu, co mnie osobiście sprawia ogromną frajdę, ale wiem, że nie każdy za nimi przepada. Muchy końskie pojawiają się z wieczora, ich ugryzienia są dość bolesne, więc w miarę możliwości warto zrobić na nich okład z lodu (i wiedzieć, że znamię pozostanie z nami przez dłuższy czas - ja nadal miałam jedno na pośladzie po ponad dwóch tygodniach!). I na koniec, komary. Upewnijcie się, że macie ze sobą sprej do ciała i wtyczkę do kontaktu (w miastach też się wam przydadzą, to taki standard toskańskich wakacji). Podsumowując - cieszcie się z obcowania z naturą, ale miejcie na uwadze, że natura może też chcieć poobcować z wami.

Her face is like ‘Can you believe this guy?’

SAN MARINO

After time spent in the countryside, we took a Tuscan detour to visit San Marino, a tiny republic with beautiful views from the top of Monte Titano. Surely I can’t be the only one fascinated by these micro states that remain independent to this day? Also, cable car, everyone. I’m in.

Po czasie spędzonym na wsi, zrobiliśmy sobie przerwę od Toskanii i odwiedziliśmy San Marino, niewielką republikę oferującą przepiękne widoki ze wzgórza Monte Titano. Na pewno nie jestem osamotniona w mojej fascynacji mikro-państwami, które pozostały niezależne po dziś dzień?

MODENA

From San Marino we drove to Modena which stole my heart during our golden hour walk through its medieval city centre. Our main destination of this balsamic vinegar capital was Franceschetta58 restaurant (even though I adore food, Gavin is the main choice maker when it comes to restaurants as he’s particularly good at finding them. Whether it comes to more “foodie” places such as the one mentioned, where the chef patron is famous Massimo Bottura, or eat-like-a-local spots far from the horrible touristy eats, he’s your man). Franceschetta58 serves wonderful food, great wines and the service is impeccable.

Z San Marino udaliśmy się do Modeny, która skradła moje serce podczas wieczornego spaceru po średniowiecznej starowce ozłoconej zachodem słońca. Naszym głównym celem podróży do tej stolicy octu balsamicznego była restauracja Frenceschetta58 (pomimo tego, że uwielbiam jedzenie, to Gav jest głównym dowodzącym w kwestiu wyboru miejsc - to jego konik, zarówno jeśli chodzi o wyszukiwanie miejsc jak to wspomniane powyżej, należące do słynnego szefa kuchni Massimo Bottury, czy też małe lokalne knajpki z dala od okropnych turystycznych restauracji). Franceschetta58 oferuje świetne jedzenie i wino, a serwis jest bliski perfekcji.

I love that this girl rode into my shot.

MARANELLO

We left Modena early to visit Maranello, famous for being the home of Ferrari. The museum is totally worth a visit if you are a racing fan or even if you simply enjoy looking at some nice cars. You can even have a go at the newest Formula 1 race symulator (for extra €25). My take from this visit? Give me all the vintage Ferraris, please and thank you (Ferrari 250 GTO will be just fine if in doubt). After that, it was time to drop our Fiat 500 at Bologna’s central station and board a train to Venice.

Opuściliśmy Modenę z samego rana, aby pojechać do Maranello, gdzie znajduje się główna siedziba Ferrari. Samo muzeum jest warte zobaczenia bez względu na to, czy jesteście fanami wyścigów, czy po prostu lubicie popatrzeć na fajne auta. Możecie też spróbować swoich sił na najnowszym symulatorze wyścigów Formuły 1 (za dodatkowe 25 Euro). Po tej wizycie przyznam, że sama chętnie przyjmę jakieś vintage Ferrari (250 GTO jak najbardziej wystarczy, jeśli macie wątpliwości). Popołudnie to pożegnanie z naszym Fiatem 500 i zostawienie go w Bolonii, skąd wskoczyliśmy w pociąg do Wenecji.

VENICE

I have to say, I fell in love with Venice the moment I stepped off the train. But I can also see how this small city center has a massive risk of being a touristy Disneyland during normal times of travel. Post-lockdown visit definitely made it very pleasant: less people, the lack of organised tourist groups, the waters (which famously attracted dolphins during quarantine, apparently), being cleaner and sans the bad smell (something I was warned about as being an issue when mentioning in the past that I would love to visit Venice someday). I hope the city can somehow manage the levels of tourists going forward and keep this unique place pleasant for both locals and visitors.

Muszę przyznać, że zakochałam się w Wenecji od pierwszego wejrzenia. Natomiast nietrudno zauważyć, jak to niewielkie centrum miasta może przeistoczyć się w turystyczny Disneyland, zwłaszcza w czasach podróży sprzed pandemii. Odwiedzenie Wenecji niedługo po ponownym otwarciu granic na pewno miało swoje plusy (choćby brak tłumów, brak wielkich zorganizowanych grup turystycznych i czystsza woda, która w czasie kwarantanny przyciągnęła ponoć delfiny, nie miała nieprzyjemnego zapachu, przed którym ostrzegano mnie w przeszłości na moje wspomnienie, że chciałabym zobaczyć to miasto). Mam szczerą nadzieję, że Wenecji uda się w przyszłości utrzymać podobny poziom turystów, upewniając się, że jest to miejsce wygodne przede wszystkim dla mieszkańców, ale dla odwiedzających również.

Now onto one of the best things about Venice: cicchetti. It’s a local name for little snacks, canapés or cold dishes served with a drink in bàcari bars and osterias. We pretty much skipped heavy dinners for cicchetti bar crawls, where one particular stole our hearts and made us go back there the day after, I will link it below. Also, be sure to have some Aperol Spritz (it’s much cheaper and sadly much better than the one you get served in most bars in London. Must be some Italian magic added to it) and spaghetti al nero di sepia (cuttlefish black ink spaghetti - it stains your lips but it’s totally worth it! I’ve had a delicious plate of it in a lovely alley restaurant I will recommend to you as well).

Teraz do sedna, czyli jednego z największych uroków Wenecji: cicchetti. Jest to lokalna nazwa nadana drobnym przegryzkom, niewielkim kanapkom i zimnym potrawom, serwowanych w barach typu bàcari i osteria. W upalne dni zdecydowanie warto zamienić ciężkie kolacje na odwiedzenie kilku różnych barów z cicchetti (jeden tak przypadł nam do gustu, że wróciliśmy do niego kolejnego wieczora, załączę link w stopce). Warto też skusić się na kieliszek Aperol Spritzu (jest o wiele tańszy i “niestety” o wiele lepszy niż to, co serwowane jest w większości londyńskich barów. Spróbowanie drinków z Aperolem w Polsce jest jeszcze przede mną, stąd brak porównania). Kolejna potrawa, która koniecznie powinna znaleźć się na waszej liście, to spaghetti al nero di sepia (spagetti z atramentem z mątwy - zafarbuje wam usta, ale jest tego warte! My spróbowaliśmy tego lokalnego specjalu w restauracji, którą też wam zasugeruję).

Ostaria dai Zemei. These babies made us come back the 2nd night. De-li-cious!

Also, ask for wine recommendations. It’s worth it! (They make great Aperol Spritz too).

I think Venice is one of these places where pictures from speak much MUCH louder than any words written (unless you’re Shakespeare). So here comes a few of them.

Moim zdaniem Wenecja jest jednym z takich miejsc, skąd zdjęcia są bardziej wymowne, niż jakiekolwiek słowa (chyba, że jesteście Szekspirem). Oto kilka poniżej.

Lovers. I loved the mood of this street.

This gonna wished us a good Saturday. We panicked and couldn’t respond and she’s disappeared. We felt guilty for a good few hours and couldn’t let it go. ;) She lived across the street from us and I hoped she would stick her head out again… She didn… — This gonna wished us a good Saturday. We panicked and couldn’t respond and she’s disappeared. We felt guilty for a good few hours and couldn’t let it go. ;) She lived across the street from us and I hoped she would stick her head out again… She didn’t. Wow, it still bothers me! Happy Saturday to you too! If from a distance.

I have a thing for laundry hanging outside. It’s such a summer thing. Also, that woman makes this photo look like it’s the 90s again (maybe it’s the hair?), I love it.

Ponte dei Sospiri, the Bridge of Sighs can be seen in the distance. It connects interrogation rooms and the prison, hence the name (given in English by Lord Byron): those who lost their freedom sighed when crossing the bridge, looking at Venice for … — Ponte dei Sospiri, the Bridge of Sighs can be seen in the distance. It connects interrogation rooms and the prison, hence the name (given in English by Lord Byron): those who lost their freedom sighed when crossing the bridge, looking at Venice for the last time (alternative name explanation says it’s the sighs of lovers who sail under the bridge: if they kiss, they will enjoy eternal love. To be honest, I think this one comes from the gondoliers who charge you €90 for this pleasure…).

I adore places like this, where craftsmen still do everything by hand.

On a whole - the new normal ain’t too bad, especially when less tourists around is a trade off. However, the news are serving daily info about the cases of Covid-19 rising and the air bridges closing, so listen for updates, wear a mask and stay hopeful. After all, we are all in this together!

Here are some of the details I promised above.

our car rental was Sixt which we used abroad previous to this trip,

pizzeria in Florence is called Pizzeria Trattoria San Jacopino - locals don’t stop flooding and grabbing take aways which says a lot. Best tip - eat where locals go,
when in Florence, try founded inv1929 Gelateria Vivoli for gelato so tasty I could cry,
lunch spot in Lucca with that delicious tartare is called Cantine Bernardini,
in Siena, sit for lunch at Osteria Trombicche Vinaio,
we stayed at Borgo La Capraia when in the countryside - you can book it via airbnb,
Franceschetta58 is a more relaxed-vibe restaurant of Massimo Bottura (who's main eatery is regularly listed on the World’s 50 Best Restaurants list), you could see this chef in the first episode of Chef’s Table on Netflix (if you haven’t seen this series yet, watch it. It’s basically food porn with inspiring stories),
the cicchetti place in Venice I mention is called Ostaria dai Zemei - as I said, Gavin is pretty good at finding local places that local people eat at, and some of the ones he found overlapped with our airbnb host’s recommendations. Note here - ask your host and listen do their advice! They live there, they know where to go for a nibble and a drink! Our host Cristina was lovely (she even invited us out) so I will link her airbnb HERE.
spaghetti al nero di sepia can be found at Tratteria Pizzeria Agli Artisti amongst many other places, but that’s where we’ve had it.

Thank you for reading my blog! Comments and opinions always welcomed. Safe travels!

xox Anna

Podsumowując - “nowa norma” podróżnicza nie jest taka zła, zwłaszcza, że w zamian dostajemy miejsca z mniejszą ilością turystów. Nie mniej jednak, informacje aktualnie podają, że coraz więcej jest nowych przypadków koronowirusa w Europie, a kraje poddane zostają kolejnej kwarantannie, obserwujcie więc sytuację na bieżąca przed dokonywaniem rezerwacji, noście maski i nie poddawajcie się. W końcu wszyscy jestesmy w tym razem.

Poniżej kilka obiecanych rekomendacji.

samochód wypożyczyliśmy od Sixt, którego używaliśmy już wcześniej za granicą,

pizzeria we Florencji nazywa się Pizzeria Trattoria San Jacopino - lokalni mieszkańcy dzielnicy nie przestają ustawiać się w kolejce po odbiór pizzy na wynos, co tylko jeszcze lepiej świadczy o tym miejscu. Swoją drogą, to zawsze dobra wskazówka - jedzcie tam, gdzie jedzą miejscowi,
we Florencji odwiedźcie też założoną w 1929 Gelaterię Vivoli i skuście się na ich gelato,
lunch ze świetnym tatarem w Lucce znaleźliśmy w Cantine Bernardini,
w Sienie, wpadnijcie na lunch do Osteria Trombicche Vinaio,
zatrzymaliśmy się w sercu toskańskiej wsi w znalezionej na airbnb willi Borgo La Capraia,
Franceschetta58 to bardziej przystępna miejscówka Massimo Bottury, którego główna restauracja co roku znajduje się na liście 50 Najlepszych Restauracji na Świecie, a samego szefa kuchni mogliście oglądać w pierwszym odcinku serii Chef’s Table na Netflixie (jeśli jeszcze nie widzieliście, to załączcie koniecznie. To taki food porn z inspirującymi historiami życiowymi).
miejsce z cicchetti w Wenecji nazywa sie Ostaria dai Zemei - jak pisałam, Gavin jest niezły w wynajdowaniu fajnych lokalnych jedzeniowi, a niektóre z jego znalezisk pokrywały się z tymi poleconymi nam przez włascicielkę naszego airbnb. Ważne - słuchajcie swojego hosta, nie bójcie się też pytać o porady! Oni tam mieszkają, wiedzą najlepiej, gdzie warto zjeść czy wypić drinka. Nasza gospodyni, Cristina, była bardzo miła (zaprosiła nas nawet na spotkanie ze swoimi znajomymi), załączam jej airbnb TUTAJ.
spaghetti al nero di sepia możecie znaleźć między innymi w Tratteria Pizzeria Agli Artisti, którą my odwiedziliśmy.

Dzięki, że jesteście ze mną i czytacie mojego bloga! Wszelkie komentarze i opinie mile widziane. Bezpiecznego podróżowania!

Wasza Anna

This post may contain affiliate links. Clicking these links won't cost you any extra money, all it means is that I may receive a small commission if you click a link and purchase something that I have recommended. The contents of this post belong to me unless stated otherwise, they may not be used for commercial purposes without my consent. If re-posted, please credit me. For more info please check my disclosure agreement page.

Ten post zawiera linki partnerskie. Kliknięcie w nie nic Cię nie kosztuje, oznacza jedynie, że mogę otrzymać drobną prowizję, jeśli nabędziesz coś poleconego przeze mnie. Zawartość posta należy do mnie jeśli nie określono inaczej i nie może być używana w celach komercyjnych bez mojej zgody. W przypadku udostępnienia któregokolwiek z elementów proszę o oznaczenie mnie jako twórcy. Więcej na stronie mojej umowy o ujawnieniu informacji.

Indian Postcards

March 19, 2020 in Blogging, Travel, Inspiration

Incredible India

Dusty pink skies. Beautiful sunrises and sunsets. The most delicious food. Neverending streams or tuktuks and rickshaws. Streets that never go quiet. Smell of chai and inscents. Monkeys jumping between the buildings over your head, eyeing your backpacks. Cattle on so many train station platforms you get used to that sight like they belong there. India is everything you can expect it to be and more.

I should start by saying that I believe experiencing India can be very different and circumstantial for various people. I can only speak of my own perspective (that is of a white female - which I point out as firstly, I cannot speak for anyone else, and secondly, because it can on occasion affect the way you are approached, treated and responded to). There will be great moments, where locals are wonderful, happy to share their stories, offer to paint your hands with henna and suggest the best food to try. Where they will be kind and helpful, pointing our the ways to avoid a worse route, skip a ticket window madness or use their signal to call a taxi. But there will also be moments less pleasant. You will have cameras pointed at your face a lot. You will be asked to pose for selfies with families and boys who will most probably want share it on their gram with a weird comment (it’s okay to say NO, is what I’m trying to say), you will be followed by people wanting to sell you things for longer than you have patience for (you get that all over the world, of course, but with different intensity). There will be a big chance for you to get scammed on a larger scale (we are quite good with avoiding that in general, it comes with the experience of independent travel I guess. But Delhi was a different game - I will share more about it in a separate post soon). To the point - India can be rather intense, especially when done in a condensed way like we did, squeezing Mumbai, Delhi and Agra in a short adventure to get the taste for it (it’s worth finding the right hotel as it often becomes an oasis in otherwise loud and busy adventure - make sure to read a lot of reviews and opinions before booking!). Here are some snaps from my Indian diary. I hope you will enjoy them!

Beżowo-różowe niebo, przepiękne odcienie wschodów i zachodów słońca. Przepyszne jedzenie. Nieskończone strumienie tuk-tuków i rikszy na głośnych ulicach. Zapach herbaty chai i kadzideł. Małpy skaczące ponad naszymi głowami, z ciekawością obserwujące torby i plecaki. Krowy na peronach stacji kolejowych, widok, do którego przyzwyczajasz się po kilku razach. Indie pełne są rzeczy, których się spodziewasz… plus wielu niespodzianek.

Powinnam chyba zacząć od tego, że przygoda, jaką jest wizyta w Indiach, jest mocno specyficzna dla każdego z osobna. Wypowiadać mogę się tylko z własnego punktu widzenia, oczywiście (czyli białej kobiety, co podkreślam z dwóch względów: po pierwsze, bo nie chciałabym wypowiadać się w imieniu innych, po drugie, ponieważ nierzadko wpływa to na sposób, w jaki jest się postrzeganym i traktowanym), może dorzucając trzy grosze opinii mojego chłopaka. Odwiedzenie Indii to wiele pięknych chwil, gdzie mieszkańcy chętnie dzielą się swoimi historiami, oferują pomalowanie ci dłoni henną (bezpłatnie! Co jest rzadkością w dzisiejszych czasach) lub sugerują potrawy do spróbowania. Chwil, w których przyjdą z pomocą, abyś uniknął najgorszej trasy, szaleństwa kolejek do kas biletowych czy braku wifi do przywołania taksówki. Niestety, przytrafią się też chwile mniej przyjemne. Co krok będą ci robione zdjęcia, za twoim pozwoleniem i bez niego (wiele z nich to młodzi chłopcy, którzy zapewne wrzucą owe zdjęcia na Instagram udając, że jesteś ich dziewczyną), trafisz też na czyjegoś Facetime’a, w poczekalni stacji kolejowej. Co chcę powiedzieć, to tyle, żebyście nie bali się odmawiać. Wiele osób będzie wam też chciało sprzedać swoje usługi, nie uznając asertywności za odpowiedź, co czasem staje się dość uciążliwe zwłaszcza, jeśli osoby owe podążają za toba i nie chcą odpuścić (oczywiście, jest to sytuacja przytrafiająca się w większości krajów, o rożnym stopniu intensywności). Jest też szansa, że zostaniecie wrobieni w tak zwany “przekręt z Delhi”, o którym wcześniej nie wiedzieliśmy (opiszę go w osobnym poście) - mamy dużo doświadczenia w niezależnych podróżach i ciężko nas wrobić, a tego przekrętu uniknęliśmy dosłownie o włos! Co chcę podkreślić, to fakt, że jeśli chcecie odwiedzić Indie po raz pierwszy i zahaczyć o kilka najbardziej znanych punktów (jak my na przykład, czyli Mumbai, Delhi i Agra w kilka dni), będzie to podróż raczej intensywna, a nie dla relaksu (poza nabraniem oddechu w hotelu, który staje się czasem oazą spokoju i ucieczką od tłumów i donośnych dźwięków klaksonów na ulicach, dlatego warto wybrać odpowiednie dla was lokum i czytać rzetelne opinie). Poniżej załączam zdjęcia z naszej wyprawy. Mam nadzieję, że się Wam spodobają!