The New Normal Mask-querade.
To be honest, I didn’t quite expect to be able to go anywhere this summer. Not that travel is a priority when the world battles the pandemic and people’s lives are at risk, of course. It’s just a simple need to change your surroundings beyond a daily walk, a trip to your local supermarket and walk around one’s home. Or even, to fuel some hope that the world can soon go back to what is now called a “new normal”. So when the list of post-lockdown air bridges was released, Gavin jumped on booking tickets to Italy for the end of July.
Jeśli mam być szczera, to nie myślałam, że uda nam się pojechać gdziekolwiek tego lata. Wiadomo, podróże nie są koniecznością, kiedy świat zmaga się z pandemią zagrażająca życiu wielu osob. Chodzi mi po prostu o zaspokojenie potrzeby zmiany otoczenia, które od kilku miesięcy składało się głównie z jednego spaceru dziennie, wyjścia na zakupy czy marsz po własnym domu. Powiem więcej, dla mnie możliwość podróży to nadzieja, że świat niedługo wróci chociażby do pewnego rodzaju normy. Dlatego więc, kiedy ogłoszono listę krajów, do ktorych można wyskoczyć z Wielkiej Brytanii bez kwarantanny, Gavin wyszukał dwa bilety do Włoch na koniec lipca.
GETTING THERE
The airports are different, but not ridiculously. A lot of restaurants and shops are closed, but enough is now available to travellers to make you feel comfortable. Face coverings are a must, they have to stay on your face at all times with an exception of sitting down for a meal. I’m sure each country has a slightly different system when it comes to collecting people’s personal details. Our destination was Italy and in its case you need to fill in a printed form. In the end wasn’t even checked or collected but it’s best to be safe (it may also be different when it comes to certain airlines, our outbound flight was with Ryanair and return with British Airways which were more strict when it comes to collecting passengers’ data - more on that later).
Na lotniskach większość usług wraca do normy. Wystarczająco dużo sklepów i restauracji jest otwartych, aby mieć dookoła siebie zwyczajowy komfort przed odlotem. Maski są koniecznością, pomijając jedynie chwilę, kiedy usiądziemy coś zjeść. Zapewne wiele krajów ma własny system zbierania informacji od podróżujących - naszym celem były Włochy - wymagano formularza z wypełnionymi detalami tupu miejsce zatrzymania i dokumenty tożsamości. Ostatecznie, nikt od nas tych papierów nie wziął ani ich nie sprawdził, ale warto je mieć na wszelki wypadek (różnice robią też linie lotnicze. Nasz lot do Włoch był z Ryanairem, a powrotny z British Airways, które miało bardziej precyzyjny system kolekcjonowania informacji).
FLORENCE
We landed in Bologna, packed our hand luggage into a deep-blue coloured Fiat 500 and drove to Florence, which was our base for the next three nights. Our first evening in this stunning city is a good competitor to be my favourite of all trip. We found a lovely local pizzeria only a few minutes walk away from our airbnb. We sat outside amongst cheerful Italians who were chatting, drinking multiple glasses of spritz or wine, eating slices after slices and smoking. We ordered a Florentine steak with a side of spinach and beans as well as a pizza and some house wine (delicious and dead cheap, which for a Londoner used to high prices of everything became a pleasant surprise). Warm air, amazing food and good company all belong in the box of my favourite travel moments.
Wylądowaliśmy w Bolonii, przepakowaliśmy bagaże podręczne (tylko z takimi zazwyczaj latamy nawet na długie urlopy, bo szkoda życia na kolejki) do granatowego Fiata 500 i pojechaliśmy do Florencji, naszej bazy na kolejne trzy noce. Nasz pierwszy wieczór w tym mieście zdecydowanie był jednym z moich ulubionych. Znaleźliśmy fajną lokalną pizzerię kilka minut spacerem od naszego airbnb. Usiedliśmy pośród rozgaworzonych Włochów, którzy snuli głośne rozmowy nad winem lub spritzem, jedząc coraz to kolejny kawałek pizzy i namiętnie paląc papierosy. My zamówiliśmy stek po florentyńsku z dodatkiem białej fasoli i szpinaku, a także (nie wypadałoby nie!) pizzę i wino (cudne w smaku i tanie! Co dla Londyńczyka, przyzwyczajonego do wysokich cen praktycznie wszystkiego, zawsze będzie miłym zaskoczeniem). Ciepłe powietrze, świetne jedzenie, miłe towarzystwo, wszystko co mieści się w moim zbiorze ulubionych wspomnień z podróży.
Pizzeria Trattoria San Jacopino
I love a photo booth. Dress from Traffic People
A lovely bakery, called S.forno.
The famous Ponte Vecchio.
Gelateria Vivoli.
As mentioned, you can enjoy most businesses being open, just be sure to have your mask with you at all times, so you can quickly pop it over your nose and mouth when going inside closed spaces. No cheating and leaving your nose hanging! In most places you will be caught out on that (guilty!). I suppose a good trade off for all that necessary mask business is enjoying the cities and towns with a lot less tourists than you would usually found there. For me a win-win in keeping any virus-spreading in check and actually having a good time around the most beautiful landmarks Italy has to offer.
Jak wspomniałam wcześniej, większość biznesow działa jak przed kwarantanną, ale maskę należy mieć zawsze przy sobie, żeby szybko zasłonić nią nos i usta wchodząc do zamkniętych przestrzeni. Bez oszukiwania i wystawiania nosa ponad maską! Zostanie wam to wytknięte (ups!). Jeśli pomimo tego, że maski są póki co zrozumiałą koniecznością, nadal uważacie je za dość niekomfortowe dla podróżników, to skupcie się na tym, że w bonusie dostajecie za to komfort zwiedzania miast z o wiele mniejszą liczbą turystów, niż znaleźlibyście tam poza rokiem 2020. Jak dla mnie to same plusy, spowolnienie rozpowszechniania się wirusa i możliwość na spokojnie docenienia najpiękniejszych włoskich zabytków.
PISA & LUCCA
Florence is a short drive from other Tuscan places that should be on your travel list. Our itinerary tends to be pretty busy, but allows us to see main sights while enjoying a lot of leisure time away from touristy spots, so we visited Pisa to see the leaning tower, but left soon after for a much more pleasant walk and lunch in a town called Lucca (including a dream a little dream of beef tartare - I will list all the places at the end of this post).
Florencja położona jest bardzo blisko innych wartych zobaczenia miejsc. Nasze plany podróżnicze zazwyczaj są dość ambitne, pozwala nam to zobaczyć wiele rzeczy jednocześnie znajdując czas na relaks z dala od turystycznych opcji. Odwiedziliśmy zatem Pizę, aby zobaczyć jej słynna krzywą wieżę, ale opuściliśmy to niewielkie miasteczko niedługo po spacerze i udaliśmy się na lunch w miejscowości Lucca (lunch składający się między innymi z niebiańskiego tatara - liste wspomnianych miejsc załączę na końcu posta).
The town of Lucca that we visited for lunch after Pisa.
SAN GIMIGnANO & SIENNA
Leaving Florence behind, we visited picturesque San Gimignano and spend an afternoon in Siena (fun fact - did you know that the paint colour Siena or Burnt Siena is named after this city’s buildings colour? When I was a kid who played with paints a lot I always wondered why the colour was called this way and only learned why as a teenager. It was good to finally see the actual place with my own eyes!).
Zostawiając Florencję za nami, odwiedziliśmy malownicze San Gimiliano i spędziliśmy popołudnie w Sienie (ciekawe info - wiedzieliście, że nazwa koloru farb siena lub siena palona pochodzi od koloru budynków w tym mieście? Kiedy byłam dzieciakiem, który z farbami miał sporo do czynienia, zawsze zastanawiałam się, co ta nazwa znaczy. Chyba dopiero jako nastolatka doczytałam się szczegółów. Ciesze się, że nareszcie zobaczyłam Sienę na własne oczy!).
San Gimignano.
San Gimignano’s olive grove. Wearing Traffic People skirt, H&M bag & shoes, Daniel Wellington watch.
Siena skyline.
Piazza del Campo, Siena.
BORGO LA CAPRAIA
In the evening we parked our Fiat on a hill in the middle of Tuscan countryside to enjoy some time spent away from the cities and simply relax. Here’s a few things you need to know about Tuscany at that time of the year (in case any of these things may put you off): spiders are a-plenty, so either get over it or at least try not to freak out (they will eat your flies, so here’s a plus). Wasps will try to take a catwalk down your cheese and mortadela slices, they also use a pool to drink, so there’s plenty of them around there - we learned to create a decoy by occasionally splashing pool water onto the walkway away from our spot, so they hang around there (it works, I think it’s easier for them to drink from the puddle). Also, local cats will be used to visitors feeding them, so try not to do that as these cute beggars will not leave you alone and serenade you with meows during meals (the owners DO feed them, just to clarify. But they don’t want any food, they want YOUR food). Also, little bats fly low at dawn, which I personally love, but I know not everyone’s a fan of them. Horse flies appear in the evenings and their bites are a pain… literally! Apply ice if you can, but be prepared to have that bite mark on you for a while (over two weeks later, my bum still had a painful mark!). And finally, the mosquitoes. Make sure to bring a spray AND a plug to keep them away (to be honest, they both come very useful in the cities too. It’s Tuscany’s summer climate thing). To sum up - enjoy the nature, but be aware that on occasion the nature may enjoy you too.
Pod wieczór zaparkowaliśmy naszego Fiata na wzgórzu w toskańskiej wsi, aby zaszyć się tam na kilka dni, z dala od zgiełku miast. Oto kilka rzeczy, które powinniście wiedzieć o Toskanii o tej porze roku (na wypadek, gdyby któraś z tych rzeczy miała szansę was zniechęcić): pająków jest cała masa, także albo postaracie się tego nie zauważać, albo przynajmniej nie panikować na ich widok (odwdzięcza się jedzeniem much). Osy będą chciały zrobić sobie wybieg z waszego sera i mortadeli, mają też w zwyczaju pić wodę z basenu, także jest ich wokoło cała masa - my zaczęliśmy stwarzać wabik na nie z dala od naszych leżaków, wystarczy zrobić na kafelkach dookoła basenu sporą kałużę, która je zainteresuje (widocznie łatwiej jest im pić z kałuży). Miejscowe koty, rozpieszczone przez odwiedzających, będą próbowały dobrać się do waszego jedzenia. Lepiej unikać częstowania ich kolacją, inaczej ci cudni żebracy nie zostawią was w spokoju, wyśpiewując miauczące serenady przy posiłkach i udając zabiedzonych (żeby było jasne: właściciele karmią wszystkie zwierzęta! One po prostu nie chcą zwyczajowego żarcia, chcą TWOJE żarcie). Kolejna sprawa - nietoperze. Latają dość nisko o zmierzchu, co mnie osobiście sprawia ogromną frajdę, ale wiem, że nie każdy za nimi przepada. Muchy końskie pojawiają się z wieczora, ich ugryzienia są dość bolesne, więc w miarę możliwości warto zrobić na nich okład z lodu (i wiedzieć, że znamię pozostanie z nami przez dłuższy czas - ja nadal miałam jedno na pośladzie po ponad dwóch tygodniach!). I na koniec, komary. Upewnijcie się, że macie ze sobą sprej do ciała i wtyczkę do kontaktu (w miastach też się wam przydadzą, to taki standard toskańskich wakacji). Podsumowując - cieszcie się z obcowania z naturą, ale miejcie na uwadze, że natura może też chcieć poobcować z wami.
Her face is like ‘Can you believe this guy?’
SAN MARINO
After time spent in the countryside, we took a Tuscan detour to visit San Marino, a tiny republic with beautiful views from the top of Monte Titano. Surely I can’t be the only one fascinated by these micro states that remain independent to this day? Also, cable car, everyone. I’m in.
Po czasie spędzonym na wsi, zrobiliśmy sobie przerwę od Toskanii i odwiedziliśmy San Marino, niewielką republikę oferującą przepiękne widoki ze wzgórza Monte Titano. Na pewno nie jestem osamotniona w mojej fascynacji mikro-państwami, które pozostały niezależne po dziś dzień?
MODENA
From San Marino we drove to Modena which stole my heart during our golden hour walk through its medieval city centre. Our main destination of this balsamic vinegar capital was Franceschetta58 restaurant (even though I adore food, Gavin is the main choice maker when it comes to restaurants as he’s particularly good at finding them. Whether it comes to more “foodie” places such as the one mentioned, where the chef patron is famous Massimo Bottura, or eat-like-a-local spots far from the horrible touristy eats, he’s your man). Franceschetta58 serves wonderful food, great wines and the service is impeccable.
Z San Marino udaliśmy się do Modeny, która skradła moje serce podczas wieczornego spaceru po średniowiecznej starowce ozłoconej zachodem słońca. Naszym głównym celem podróży do tej stolicy octu balsamicznego była restauracja Frenceschetta58 (pomimo tego, że uwielbiam jedzenie, to Gav jest głównym dowodzącym w kwestiu wyboru miejsc - to jego konik, zarówno jeśli chodzi o wyszukiwanie miejsc jak to wspomniane powyżej, należące do słynnego szefa kuchni Massimo Bottury, czy też małe lokalne knajpki z dala od okropnych turystycznych restauracji). Franceschetta58 oferuje świetne jedzenie i wino, a serwis jest bliski perfekcji.
I love that this girl rode into my shot.
MARANELLO
We left Modena early to visit Maranello, famous for being the home of Ferrari. The museum is totally worth a visit if you are a racing fan or even if you simply enjoy looking at some nice cars. You can even have a go at the newest Formula 1 race symulator (for extra €25). My take from this visit? Give me all the vintage Ferraris, please and thank you (Ferrari 250 GTO will be just fine if in doubt). After that, it was time to drop our Fiat 500 at Bologna’s central station and board a train to Venice.
Opuściliśmy Modenę z samego rana, aby pojechać do Maranello, gdzie znajduje się główna siedziba Ferrari. Samo muzeum jest warte zobaczenia bez względu na to, czy jesteście fanami wyścigów, czy po prostu lubicie popatrzeć na fajne auta. Możecie też spróbować swoich sił na najnowszym symulatorze wyścigów Formuły 1 (za dodatkowe 25 Euro). Po tej wizycie przyznam, że sama chętnie przyjmę jakieś vintage Ferrari (250 GTO jak najbardziej wystarczy, jeśli macie wątpliwości). Popołudnie to pożegnanie z naszym Fiatem 500 i zostawienie go w Bolonii, skąd wskoczyliśmy w pociąg do Wenecji.
VENICE
I have to say, I fell in love with Venice the moment I stepped off the train. But I can also see how this small city center has a massive risk of being a touristy Disneyland during normal times of travel. Post-lockdown visit definitely made it very pleasant: less people, the lack of organised tourist groups, the waters (which famously attracted dolphins during quarantine, apparently), being cleaner and sans the bad smell (something I was warned about as being an issue when mentioning in the past that I would love to visit Venice someday). I hope the city can somehow manage the levels of tourists going forward and keep this unique place pleasant for both locals and visitors.
Muszę przyznać, że zakochałam się w Wenecji od pierwszego wejrzenia. Natomiast nietrudno zauważyć, jak to niewielkie centrum miasta może przeistoczyć się w turystyczny Disneyland, zwłaszcza w czasach podróży sprzed pandemii. Odwiedzenie Wenecji niedługo po ponownym otwarciu granic na pewno miało swoje plusy (choćby brak tłumów, brak wielkich zorganizowanych grup turystycznych i czystsza woda, która w czasie kwarantanny przyciągnęła ponoć delfiny, nie miała nieprzyjemnego zapachu, przed którym ostrzegano mnie w przeszłości na moje wspomnienie, że chciałabym zobaczyć to miasto). Mam szczerą nadzieję, że Wenecji uda się w przyszłości utrzymać podobny poziom turystów, upewniając się, że jest to miejsce wygodne przede wszystkim dla mieszkańców, ale dla odwiedzających również.
Now onto one of the best things about Venice: cicchetti. It’s a local name for little snacks, canapés or cold dishes served with a drink in bàcari bars and osterias. We pretty much skipped heavy dinners for cicchetti bar crawls, where one particular stole our hearts and made us go back there the day after, I will link it below. Also, be sure to have some Aperol Spritz (it’s much cheaper and sadly much better than the one you get served in most bars in London. Must be some Italian magic added to it) and spaghetti al nero di sepia (cuttlefish black ink spaghetti - it stains your lips but it’s totally worth it! I’ve had a delicious plate of it in a lovely alley restaurant I will recommend to you as well).
Teraz do sedna, czyli jednego z największych uroków Wenecji: cicchetti. Jest to lokalna nazwa nadana drobnym przegryzkom, niewielkim kanapkom i zimnym potrawom, serwowanych w barach typu bàcari i osteria. W upalne dni zdecydowanie warto zamienić ciężkie kolacje na odwiedzenie kilku różnych barów z cicchetti (jeden tak przypadł nam do gustu, że wróciliśmy do niego kolejnego wieczora, załączę link w stopce). Warto też skusić się na kieliszek Aperol Spritzu (jest o wiele tańszy i “niestety” o wiele lepszy niż to, co serwowane jest w większości londyńskich barów. Spróbowanie drinków z Aperolem w Polsce jest jeszcze przede mną, stąd brak porównania). Kolejna potrawa, która koniecznie powinna znaleźć się na waszej liście, to spaghetti al nero di sepia (spagetti z atramentem z mątwy - zafarbuje wam usta, ale jest tego warte! My spróbowaliśmy tego lokalnego specjalu w restauracji, którą też wam zasugeruję).
Ostaria dai Zemei. These babies made us come back the 2nd night. De-li-cious!
Also, ask for wine recommendations. It’s worth it! (They make great Aperol Spritz too).
I think Venice is one of these places where pictures from speak much MUCH louder than any words written (unless you’re Shakespeare). So here comes a few of them.
Moim zdaniem Wenecja jest jednym z takich miejsc, skąd zdjęcia są bardziej wymowne, niż jakiekolwiek słowa (chyba, że jesteście Szekspirem). Oto kilka poniżej.
The famous Ponte Rialto.
Lovers. I loved the mood of this street.
This gonna wished us a good Saturday. We panicked and couldn’t respond and she’s disappeared. We felt guilty for a good few hours and couldn’t let it go. ;) She lived across the street from us and I hoped she would stick her head out again… She didn’t. Wow, it still bothers me! Happy Saturday to you too! If from a distance.
I have a thing for laundry hanging outside. It’s such a summer thing. Also, that woman makes this photo look like it’s the 90s again (maybe it’s the hair?), I love it.
Ponte dei Sospiri, the Bridge of Sighs can be seen in the distance. It connects interrogation rooms and the prison, hence the name (given in English by Lord Byron): those who lost their freedom sighed when crossing the bridge, looking at Venice for the last time (alternative name explanation says it’s the sighs of lovers who sail under the bridge: if they kiss, they will enjoy eternal love. To be honest, I think this one comes from the gondoliers who charge you €90 for this pleasure…).
My personal heaven.
Dress from Traffic People.
No photo please.
I adore places like this, where craftsmen still do everything by hand.
On a whole - the new normal ain’t too bad, especially when less tourists around is a trade off. However, the news are serving daily info about the cases of Covid-19 rising and the air bridges closing, so listen for updates, wear a mask and stay hopeful. After all, we are all in this together!
Here are some of the details I promised above.
our car rental was Sixt which we used abroad previous to this trip,
pizzeria in Florence is called Pizzeria Trattoria San Jacopino - locals don’t stop flooding and grabbing take aways which says a lot. Best tip - eat where locals go,
when in Florence, try founded inv1929 Gelateria Vivoli for gelato so tasty I could cry,
lunch spot in Lucca with that delicious tartare is called Cantine Bernardini,
in Siena, sit for lunch at Osteria Trombicche Vinaio,
we stayed at Borgo La Capraia when in the countryside - you can book it via airbnb,
Franceschetta58 is a more relaxed-vibe restaurant of Massimo Bottura (who's main eatery is regularly listed on the World’s 50 Best Restaurants list), you could see this chef in the first episode of Chef’s Table on Netflix (if you haven’t seen this series yet, watch it. It’s basically food porn with inspiring stories),
the cicchetti place in Venice I mention is called Ostaria dai Zemei - as I said, Gavin is pretty good at finding local places that local people eat at, and some of the ones he found overlapped with our airbnb host’s recommendations. Note here - ask your host and listen do their advice! They live there, they know where to go for a nibble and a drink! Our host Cristina was lovely (she even invited us out) so I will link her airbnb HERE.
spaghetti al nero di sepia can be found at Tratteria Pizzeria Agli Artisti amongst many other places, but that’s where we’ve had it.
Thank you for reading my blog! Comments and opinions always welcomed. Safe travels!
xox Anna
Podsumowując - “nowa norma” podróżnicza nie jest taka zła, zwłaszcza, że w zamian dostajemy miejsca z mniejszą ilością turystów. Nie mniej jednak, informacje aktualnie podają, że coraz więcej jest nowych przypadków koronowirusa w Europie, a kraje poddane zostają kolejnej kwarantannie, obserwujcie więc sytuację na bieżąca przed dokonywaniem rezerwacji, noście maski i nie poddawajcie się. W końcu wszyscy jestesmy w tym razem.
Poniżej kilka obiecanych rekomendacji.
samochód wypożyczyliśmy od Sixt, którego używaliśmy już wcześniej za granicą,
pizzeria we Florencji nazywa się Pizzeria Trattoria San Jacopino - lokalni mieszkańcy dzielnicy nie przestają ustawiać się w kolejce po odbiór pizzy na wynos, co tylko jeszcze lepiej świadczy o tym miejscu. Swoją drogą, to zawsze dobra wskazówka - jedzcie tam, gdzie jedzą miejscowi,
we Florencji odwiedźcie też założoną w 1929 Gelaterię Vivoli i skuście się na ich gelato,
lunch ze świetnym tatarem w Lucce znaleźliśmy w Cantine Bernardini,
w Sienie, wpadnijcie na lunch do Osteria Trombicche Vinaio,
zatrzymaliśmy się w sercu toskańskiej wsi w znalezionej na airbnb willi Borgo La Capraia,
Franceschetta58 to bardziej przystępna miejscówka Massimo Bottury, którego główna restauracja co roku znajduje się na liście 50 Najlepszych Restauracji na Świecie, a samego szefa kuchni mogliście oglądać w pierwszym odcinku serii Chef’s Table na Netflixie (jeśli jeszcze nie widzieliście, to załączcie koniecznie. To taki food porn z inspirującymi historiami życiowymi).
miejsce z cicchetti w Wenecji nazywa sie Ostaria dai Zemei - jak pisałam, Gavin jest niezły w wynajdowaniu fajnych lokalnych jedzeniowi, a niektóre z jego znalezisk pokrywały się z tymi poleconymi nam przez włascicielkę naszego airbnb. Ważne - słuchajcie swojego hosta, nie bójcie się też pytać o porady! Oni tam mieszkają, wiedzą najlepiej, gdzie warto zjeść czy wypić drinka. Nasza gospodyni, Cristina, była bardzo miła (zaprosiła nas nawet na spotkanie ze swoimi znajomymi), załączam jej airbnb TUTAJ.
spaghetti al nero di sepia możecie znaleźć między innymi w Tratteria Pizzeria Agli Artisti, którą my odwiedziliśmy.
Dzięki, że jesteście ze mną i czytacie mojego bloga! Wszelkie komentarze i opinie mile widziane. Bezpiecznego podróżowania!
Wasza Anna
This post may contain affiliate links. Clicking these links won't cost you any extra money, all it means is that I may receive a small commission if you click a link and purchase something that I have recommended. The contents of this post belong to me unless stated otherwise, they may not be used for commercial purposes without my consent. If re-posted, please credit me. For more info please check my disclosure agreement page.
Ten post zawiera linki partnerskie. Kliknięcie w nie nic Cię nie kosztuje, oznacza jedynie, że mogę otrzymać drobną prowizję, jeśli nabędziesz coś poleconego przeze mnie. Zawartość posta należy do mnie jeśli nie określono inaczej i nie może być używana w celach komercyjnych bez mojej zgody. W przypadku udostępnienia któregokolwiek z elementów proszę o oznaczenie mnie jako twórcy. Więcej na stronie mojej umowy o ujawnieniu informacji.